تأثیر تمرینات تقلیدی فوری، دوره ای و ترکیبی بر عملکرد و یادگیری حرکتی دختران 12-9 سال کاتا کار مبتدی

به لحاظ نظری، نمایش مهارت، رفتار را از طریق فرایندهایی همچون تقلید و تکرار حرکت تغییر می‌دهد. برای اینکه یادگیری اتفاق بیفتد، به فرایندی به نام آموزش نیاز است و آموزش می‌تواند توسط مربی از طریق دستورالعمل‌های کلامی یا غیرکلامی برای یادگیرنده به‌وقوع بپیوندد. یکی از انواع آموزش غیرکلامی نمایش الگوست که در این روش فرد از طریق مشاهده یاد می‌گیرد. در این سبک آموزش، هدف استفاده از نمایش الگو به‌عنوان وسیله‌ای برای انتقال اطلاعات است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر سه روش تمرین تقلیدی فوری، دوره‌ای و ترکیبی بر عملکرد فرم جونوکاتا بود. ازاین‌رو 45 دختر 12-9 سالۀ شهر تهران به‌صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت داشتند و برحسب نوع مداخلة موردنظر به سه گروه 15 نفره تقسیم شدند. گروه تمرین تقلیدی فوری، دوره‌ای و ترکیبی هر یک دارای برنامۀ تمرینی تقلیدی ویژه با تکرارهای معینی بودند که به‌منظور کمّی کردن داده‌ها از مقیاس ده‌ارزشی کاتا استفاده شد. با برآورده شدن فرض توزیع داده‌ها و همگنی واریانس‌ها، نتیجة تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری نشان داد هر سه روش تمرین مشاهده‌ای به بهبود عملکرد کمک کرده‌اند و در آزمون یادداری و انتقال نیز این پیشرفت پایدار ماند (05/0P ≤). همچنین نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره، برتری گروه تمرین تقلیدی فوری نسبت به دوره‌ای (0005/0P=) و ترکیبی (0005/0P =) را نشان داد. همچنین گروه تقلیدی ترکیبی در مقایسه با گروه تقلیدی دوره‌ای امتیازات بهتری را کسب کردند (0005/0P=) و این تفاوت در آزمون یادداری و انتقال نیز پایدار بود.